Roots & Roses Festival Lessines (01-05-24) reportage & photo credits: Rootsville info bands Roses: Dewolff (NL) - Frankie & The Witch Fingers (US) - The Cold Stares (US) - Dirty Deep (F) info bands Roses: EOSINE (B) - SOROR (B) info bands Roots: The Seatsniffers - Michelle David & The True Tones (US/NL) - Eriksson-Delcroix & The Leftbank info bands Roots: Ramblers (B) - Willy Mason (US) - Jesse Redwing (Aus) - The Golden Glows (B) info festival: Roots & Roses © Rootsville 2024

Onze dag van de arbeid wordt terug als vanouds. Daarmee gaat de nieuwe organisatie van 'Roots & Roses' terug naar de dag hoe het allemaal begon en dat is woensdag 1 mei. De locatie is dezelfde gebleven aan de vertrouwde 'Ancien Chemin d'Ollignies' en de organisatie ligt vanaf 2024 in de handen van 'CC René Magritte' in de persoon van de lieftallige Julie. Dus op deze 'dag van de arbeid' gaat het al heel vlug richting provincie 'Hainaut'. Wat na vorig jaar ook terugkeert is dat er twee tenten zullen staan met een 'Roots Stage' en een 'Roses Stage' met daarin afwisselend 12 bands, de rest on verra...

Goed op tijd en dus alles op ons laten afkomen, de ontvangst liep zoals vanouds gesmeerd alleen werden we zo ook voor de eerste keer geconfronteerd met de 'Betaalchip' en de technische ondersteuning stond blijkbaar nog in zijn kinderschoenen. Ook het terrein had de voorbije dagen de toorn van de regengoden allerlei moeten ondergaan maar inventief als ze hier bij onze zuiderburen zijn werd dit alles opgelost door enkele in haast toegeleverde strobalen en zo konden we ons vrij bewegen van de Roots' tent naar de 'Roses'. Het belangrijkste is dat het de ganse dag aangenaam zonnig zou blijven en er geen drupje meer zou vallen. De presentatie lag ook dit jaar weer in de handen van MC 'Jean-Paul' die zich weerom goed had laten informeren.

Ietsje voor de middag zijn het de Belgische 'The Golden Glows' die in de 'Roots Stage' de aftrap mogen geven van deze editie 2024. Deze band bestaat uit drie harmonieuze stemmenvergezeld van een akoestische gitaar. Hun roots liggen in het Antwerpse en hun muziek staat, ver weg van trends of hypes, een beetje buiten de tijd.

De meerstemmige samenzang tussen Bram Van Moorhem, Nel Ponsaers en Katleen Sceirs schittert in alle eenvoud en brengt ons dromerige folk. Vorig jaar brachten ze nog hun album 'Sunrise' op de markt. Met daaruit de titeltrack en nummers als 'California' en 'The Ballad of Dreams' worden we meteen overspoeld door een rustgevend gevoel en dat zal straks wel wat anders worden. Het trio werd vandaag gereduceerd tot een duo maar hun intieme en dromerige nummers staan dan ook nog als een rots in de branding.

In een wereld zoals we die nu kennen kunnen we deze traditionele folk wel terug wat leren kennen al staat dit trio wel met hun zes voeten in het heden. Alle nummers zijn van eigen hand waarbij 'Blue Crystal Fire' een bewerking is van de Amerikaanse songwriter en troubadour Robbie Basho (1940-1986). Wij zijn alvast net als deze 'The Golden Glows' rustig aan deze editie begonnen. Soms tegen het mysterieuze af.

Het programma is nauwkeurig in elkaar gepuzzeld en alle logica volgend verhuizen we nu richting 'Roses Stage' voor de ontmoeting met alweer een Belgische formatie die luistert naar de naam 'Soror'. Een vrouwelijke rockband uit onze hoofdstad met daarin bassist Sophie Chiaramonte en door hiphop betoverde Alice Ably.

De geïnfundeerde zang van  Beth Gibbons wordt begeleid door de scherpe drum grooves en de subtiele gitaarlijnen. Hun eerste EP, opgenomen en gemixt door Koen Gisen en werd uitgebracht in maart 2020. Na een intense tour doorheen heel België en Frankrijk met als gevolg het uitbrengen in september 2023 van hun debuutalbum 'New Born'.

Soror is in de eerste plaats het verhaal van een ontmoeting in 2017 tussen Alice, de zangeres, en Sophie, een verhaal over een zeer sterke studentenvereniging dat op natuurlijke wijze ontstond. Ze worden bijgestaan ​​door Thibaut op gitaar en synths en door Théo op drums, samen spelen ze rock, indie-rock gemixt met triphop geluiden, donkere, melancholische teksten en luchtige zang. De vele elementen maken dat ze uniek zijn.

Met nummers als 'The Only Way Out' en 'Bohemian Paradise' worden we hier al rocken wakker in de Roses tent. De band neemt de luisteraars mee op een diepe reis, met discrete riffs, kreunen, teksten en griezelige sci-fi tonen. Met 'Copy Of You' gaat dit viertal richting einde van hun passage op 'Roots & Roses'.

'Catch' werd dit jaar 'Cashless', mee met de tijd noemen ze dit...

Net als 'MC Jean-Paul' zijn ook wij pendelaars tussen 'Roots' en 'Roses' en zo werd het ondertussen 'High Noon' en tijd voor een dosis soulvolle Australische bluesrock met 'Jesse Redwing'. Op zijn conto staan momenteel twee studio en evenveel 'Live' albums, Het album 'Light My Way' bracht hij in 2020 in eigen beheer uit en dit jaar mogen we zo ook zijn nieuw album verwachten. Jesse’s eerlijke, nuchtere spel grijpt je altijd bij de keel. Hij zal je gegarandeerd omarmen met zijn eigentijdse kijk op de tijdloze soulvolle klanken van de blues legendes.

Op zijn Europese tour wist Jess Redwing te verzekeren van een Belgische top ritmesectie met daarin Carlo Van Belleghem op zijn vertrouwde bas en als drummachine kan deze Aussie de volgende weken rekenen op niemand minder dan Eric Bossteels. 'You Turn On' en 'Treat Me Right' zijn zo nummers uit zijn laatste album. Door de veelzijdigheid van stijlen is er hier op 'Roots & Roses' altijd wel iets wat je als een verrassing kan aanzien zonder je te moeten druk maken wat of wie je zoal gaan missen. In Wallonië noemen ze dit à l'Aise...

Van de Australische blues naar de Luikse rockband 'Eosine' en daarvoor moeten we van tent wisselen. Een band die werd opgericht door Elena Lacroix. Naast Rlena bestaat de band ook nog uit Dima Fontaine (guitar, vocals), Benjamin Franssen (drums) en Brieuc Verstraete (bass, vocals) en zijn herkenbaar aan hun vurige 'live' shows, iets wat we hier ook op 'Roots & Roses' komen te ontdekken.

In een mix van 'dreampop' en 'noise' ontdekken we hier nummers als 'Seashells' en 'Digitaline' die je ook kan beluisteren op hun vorig jaar uitgebrachte EP 'Carolline'.

In de roots tent is het vervolgens de beurt aan de Amerikaan Willy Mason. Al op jeugdige leeftijd werd hij vergeleken met namen als Bob Dylan en Johnny Cash. Zijn protestsongs worden gedrenkt in Grunge en Punk waarbij de critici verwonderd zijn dat de nummers op zijn album 'Where the Humans Eat' van de hand zijn van een tiener.

Zijn vierde album, Already Dead, komt pas negen jaar na het betoverende Carry On (2013) uit. Willy’s muziek heeft in de loop der jaren grote afstanden afgelegd, maar blijft uit het hart komen. Zijn stem en optredens zijn alleen maar beter geworden. Zijn shows zijn strak, krachtig, vol van passie en overtuiging, humor en liefde. Zijn opener er hier is 'Reservation' een nummer dat je kan terugvinden op zijn album 'Already Dead' uit 2021. Verder kunnen we ook nog genieten van 'Talk Me Down' uit het album 'Carry On' en sluit hij zijn passage hier af met 'Worth It' en zo zitten we terug bij het album uit 2021.

Wandelend langs de met strohalmen verstevigde paden kom je zeker zoveel Nederlandstaligen tegen dan Franstaligen. Zo lopen we de PR teams van 'De Sortie', 'Blaublues', die van het 'Blue Rooster Event' AKA 'The Blue Chevy's' en uiteraard, hoe kan het anders 'Gevarenwinkel'. Het is Nicolas Sand, als drummer van 'Fred & The Healers' maar ook de bezieler van 'Rock Nation', die de mensen van rocktempel 'Zik Zak' in Ittre en die van 'DLB on Stage' onder zijn vleugels komt te nemen.

Kilroy was here...

De bombastische grooves door de Franse bluesrockers van 'Dirty Deep' bevinden we ons bij de elite in het genre van hun land. Beïnvloed en geïnspireerd door de iconen van de Delta-blues Son House, John Lee Hooker maar ook van een Scott H. Biram creëert Victor Sbrovazzo in 2010 zijn one-man band. Verder bestaat deze band ook nog uit Adam Lanfrey op bas en Geoffroy Sourp op drums en gaan ze sinds 2016 als trio doorheen het leven.

Na 2 succesvolle tours in Amerika brengen ze in 2018 het door Jim Jones geproduceerde “Tillandsia” uit, gevolgd in 2020 door het unplugged album 'Foreshots' waarbij hun skills toch wel in de spotlights komen te staan. Stevig dat wel maar zeker ook aanlokkend waarbij er zelfs Bo Diddley drums aan te pas komen. Uit zijn laatste album krijgen we 'What Really Matters' waarop we dan repliceren van only good music matters.

Een dosis country is tussen al dit geweld soms wel nodig om rust te brengen in je hoofd. Met de Belgische formatie 'Eriksson Delcroix & The Leftbank Ramblers' hebben die van 'Roots & Roses' dan een topper uit dit genre op hun affiche staan. De opwindende snarenvirtuositeit uit de Blues, Bluegrass én jazzmuziek bleek ook zijn weg naar de zogenaamde ‘Honky Tonk’ Country Music’ te hebben gevonden. Na 4 platen leek het Eriksson Delcroix tijd om gewoon de gitaar en de micro te nemen en te spelen wat ze het allerliefst spelen, de songs van hun grootste country helden.

Hun onnavolgbare begeleidingsband The Leftbank Ramblers zijn Elko Blijweert op gitaar, Tomas De Smet op contrabas, Peter Pask op gitaar/keyboards en Alain Rylant op de drums en zo zijn we klaar voor hun 'Honky Tonk Country Show'.

Met het instrumentale 'Slow Boat To China' door Bjorn Eriksson op 'pedal steel' zitten we zo al in 1948 en zie je de country en western swing liefhebbers duidelijk een stapje voorwaarts zetten. Vervolgens is het de beurt aan de aangename stem van Nathalie op 'The Wayward Wind' maar vanaf 'Act Naturally' staan de energieke country moves van Nathalie Delcroix dan weer in de spotlights.

Met 'You're Gonna Change (Or I'm Gonna Leave) van Hank Wiliams uit 1949 wordt de show enkel maar intenser genoemd. Nog even in het country arsenaal duiken met 'If I Were AQ Carpenter' en zeker ook met die geweldige hit van Billie Jo Spears uit 1975 en deze 'Blanket On The Ground' kan het publiek best wel smaken. 'White Lightning' is dan hun afsluiter van deze 'Honky Tonk Country Music'.

Bijna tien jaar lang toerden The Cold Stares als duo meedogenloos de wereld rond en waaiden weg publiek in de VS en Europa met een felle, zinderende liveshow die hun verwachtingen verloochende kale botten, gitaar-en-drumsopstelling. In 2023 begon de band een geheel nieuw soort muziek te omarmen chemie en lanceerden hun volgende hoofdstuk, voegde een derde lid toe en channelde de klassieker powertrio-geluid waarmee ze zijn opgegroeid met hun explosief veelgeprezen album ‘Voices’.

Werkend aan het internationale succes van 'Voices', dat werd uitgeroepen tot een van de beste albums In 2023 door Classic Rock Magazine gingen The Cold Stares naar de Memphis Magnetic Studio in Memphis Tennessee en nam het volgende hoofdstuk en de progressie van de band op, het uitgestrekte album ‘The Southern’ zal hoogstwaarschijnlijk in hun merchandise zitten. Deze Amerikaanse rockband uit Indiana werd opgericht in 2009 en bestond in eerst instantie als duo. Vandaag bestaan deze 'The Cold Stares' uit Chris Tapp, Brian Mullins en Bryce Klueh.

Met nummers als 'Horse To Water', '61 Blues' en 'Two Keys and A Good Book' zullen deze 'The Cold Stares' nog wel hoge toppen scheren.

In de andere tent is het reeds de beurt aan de voorlaatste band met de Amerikaanse en Nederlandse soulvolle 'Michelle David & The True Tones'. Zij hebben al lang geen geheimen meer voor ons want we zagen ze zo al op festivals als 'Gevarenwinkel' in 2021 en vorig jaar nog op 'Blues Peer'.

Wat begon als een project om de geboorteplaats van Soul en R&B te ontdekken, resulteerde in vier albums met gospelsmaak. Het leverde ook een Edison-nominatie op (The Dutch Grammy). Na verloop van tijd ontwikkelden ze zich van een project dat het gospel-genre verkende tot een legitieme band met hun eigen stijl. Wat hen ertoe heeft gebracht dit in steen te gieten met een nieuwe naam, 'Michelle David & The True-Tones'.

Hun opener 'Borthers and Sisters' komt hun het gelijknamige album dat helaas in een mum van tijd was uitverkocht. Michel David wordt hier ondersteund door haar trouwe 'True Tones' en dat zijn Paul Willemsen, Onno Smit en drummer Bas Bouma. Het is met zekerheid te stellen deze Sister zit boordevol energie en dat bewijst nogmaals het soulvolle 'That Is You'. Het bewijs dat het goed is wordt hier geleverd door een bomvolle 'Roots' tent die maar al tre graag willen dat hier geen einde aan komt.

Misschien is voor deze Michelle David wel te term 'Soulpower' uitgevonden want, this girl is on fire! Ook het met gospel gekruide 'More Grace' komt uit dat geweldige album en met 'Yeay Yeay Yeah' gaat het dak er hier spreekwoordelijk af.

Met de Amerikaanse formatie 'Frankie and the Witch Fingers' zijn ze hier op het 'Roses' podium toe aan de op één na voorlaatste band van de avond. In eerste instantie had ik zo iets van misschien wel een pauze moment indrukken maar bij hun openende grooves werk toch lichtjes terug richting podium gezogen en daar was niet in het minst bassist Nicole Smith AKA Nikki Pickle verantwoordelijk voor.

De rest van de band bestaat uit Dylan Sizemore, Josh Menashe en drummer Nick Aguilar. Hun quest is het brengen van rock doordrongen van rock 'n roll met een insteek van punk. Door paranoia en lust bevindt deze band zich op de crossroad van een duistere maar ook speelse wereld. Met nummers als 'TV Baby' en 'Cocaine Dream' worden we hier in onze realiteit van links naar rechts geslingerd.

Toch beslis ik me gaan op te maken voor mijn momentum van deze editie van 'Roots & Roses' en trek ik zo al naar het 'Roots' podium voor een ontmoeting met onze eigenste 'Seatsniffers'.

Er waren al menig wat andere aanwezigen die het idee met me kwamen te delen en zo waren 'The Seatsniffers' al zeker van alweer een overwinning. Tegen de klok van 09-30PM was de tent nog aardig volg gelopen met hierachter nog maar '1' band te gaan.

Een introductie hoeft deze Belgische export band van rootrock zeker niet, of misschien dan wel voor enkele van onze Waalse vrienden. 'The Seatsniffers' bestaan uit Walter Broes, Piet en Bop De Houwer en saxofonist Roel Jacobs. Deze vier rootsrockers ontstonden in 1995 en hun rock 'n roll veroverde zo gestaag de hele wereld. Energieke rock 'n roll met tal van invloeden maken deze 'Sniffers' uniek in hun genre. Helaas kwam er in 2012 een onverwacht einde aan maar de 'Heer' verloste ons van deze kwelling en sinds 2023 staan ze er terug solid as a rock!

Op 22 april was ik bij de gelukkigen om hun reünie concert op Belgische podium mee te maken in een volgepropte 'Roma'. Een avondje om van te kwijlen want ze brachten er zowat alle hits waarmee ze de Belgische rock 'n roll scène de voorbije decennia hadden mee gekleurd. Waanzinnig, en dat zou het hier ook vanavond worden. Met opener 'Loudmouth' zat het spel hier meteen op de wagen. 'She's A Fox', 'Grit's Done' en een lichte aardbeving met 'Shakedown', yep, onze Waalse vrienden lusten er ook wel pap van alleen...alleen kennen ze de verplichting niet zo goed dat in Vlaanderen ieder nummer moet worden mee gekeeld.

Met 'This Must Be The Bottom' en mijn persoonlijk favoriete nummer en door de sax van Roel georkestreerde 'Arabian Love Call' maakt dit het lange wachten allemaal wat verdraaglijker. Zien of het saldo op met 'Cashless' kaartje nog toereikbaar is en zo kunnen we nog eentje drinken op deze beste rootsrockers ever. Hoeft het nog gezegd dat bij nummers als 'Assembly Line' en 'Casting My Spell' hier een onbreekbare broederliefde ontstond tussen Vlaamse en Waalse 'Sniffers'.

Voor onze Waalse vrienden geen paniek maar gewoon afzakken naar 'Blues Peer' en 'Goezot in 't Hofke' want ook daar staan ze op de affiche. in oktober staan Walter en de zijnen ook geboekt in de geweldige 'Hnita Jazz Club' in Heist-op-den-Berg maar helaas zijn daar geen kaartjes meer voor te krijgen.

Je zag het aan de zenuwachtigheid van Annick van rocktempel 'Zik Zak' want ze zat al een half uurtje te wachten op wat nu komen zou. Nog niet zo lang geleden stonden die van 'Dewolff' op haar podium en ook dat was een feestje. Dit trio van Nederlandse bodem zijn aan een meest verwonderlijke tour bezig en bestaan nu ook in een 'XL' versie.

Gelukkig konden we een stukje hier meemaken vanavond want ze hadden twee backing vocals meegebracht uit Nederlands Limburg. 'DeWollf' is in eerste instantie een mix van psychedelische rock en rauwe Southern Rock maar voor diegene die ze de afgelopen maanden hebben kunnen beleven zijn ze veel meer dan dat.

De band werd opgericht in 2007 en bestaat nasst de broertjes Pablo en Luka van de Poel ook nog uit Hammond wizzard Robin Piso. Net als op dat vorig jaar uitgebrachte album 'Love, Death and in Between' bestaat ook vanavond hun opener uit het energieke 'Night Train' en daarvoor hoeft Pablo verder geen woorden aan vuil te maken op het nog resterende publiek hier nog een laatste keer op te jutten.

De indrukwekkende samenhang van gitaarrifjes, Hammond grooves en donderende drums is een lust voor het oor maar wat nog het meest in het oog springt is het alsof deze 'Dewolff' zijn gezegend met het 'Forever Young' virus. Een lange playlist hoef je bij hen ook al niet te verwachten maar een beleving is het zeker wel. Een nummer met verplichte duurtijd uit het 'Eurovisie Song' arsenaal hoef je niet te verwachten en dus wordt het bij iedere nummer intens genieten van de diversiteit die ze telkens weer tijdens iedere song komen te etaleren tijdens hun concerten en zo is iedereen al meteen in trance bij het horen van 'Treasure City'.

Tijd zo ook voor een cool down met 'Will 'O The Wisp' uit 'Love, Death and in Between'. Een nummer waarbij Pablo het plectrum even terzijde laat en zo de speelstijl van Ronnie Earl komt te benaderen. Uit 'Wolfpack' krijgen we vervolgens ook 'R U My Savoir?' waarbij de soulinvloeden terug de bovenhand komen te nemen. Ik zou zeggen laat je nogmaals helemaal gaan op het afsluitende 'Rosita', het nummer duurt maar liefst zestien en een halve minuut, wat zelfs nog geen seconde te weinig is en dat komt mede doordat de band zodanig genre-overstijgend is. Soul, blues, rock en gospel passeren allemaal de revue, waardoor dit nummer voortdurend blijft entertainen. 

Misschien was de opkomt in de beginne een beetje aarzelend mede door de voorspellingen van de meteo maar gelukkig kwam alles goed. Het bleef droog onder een aangenaam zonnetje en zo was deze editie van 'Roots & Roses' er weer eentje als vanouds. Á la prochaine...

Iemand pech? er was ook een instant repair shop aanwezig...